Η ελληνική κοινωνία έχει νομίζω εγκλωβιστεί σε μια πορεία που την φέρνει όλο πιο κάτω όλο και πιο δυσμενή। Τα στοιχεία που δείχνουν αυτή την πορεία είναι η αντίληψη της επίτευξης στόχων με πλάγια μέσα, η απαξίωση παραδοσιακών αξιών όπως οικογένεια, εκπαίδευση, αρχές, ο υπερδανεισμός και ο δανεισμός ως εισόδημα। Αυτή η πορεία δεν είναι ομαλή αλλά όλο και μεγαλώνει όλο και μας βουλιάζει। Εάν τίποτα δεν αλλάξει έχουμε να δούμε ζοφερές καταστάσεις και εξαθλίωση। Με αυτή τη λογική προβλήματα περιβαλλοντικά ή διατροφής που τα θεωρούμε τώρα σημαντικά θα μοιάζουν ασήμαντα μπροστά σε αυτά που θα αντιμετωπίσουμε στο μέλλον.
Η οικονομική λοιπόν διολίσθηση θα οδηγήσει σε μια έντονα ταξική κοινωνία και ενώ η σύγχρονη Ελλάδα περηφανεύονταν ότι είχε καταλύσει τους διαχωρισμούς φτωχοί πλούσιοι τώρα αυτό όλο και πιο πολύ είναι φανερό. Άρχισαν κιόλας ένα είδος εσωτερικής οικονομικής μετανάστευσης όπου άνθρωποι που δεν έχουν τίποτα αναγκάζονται να πηγαίνουν σε μικρά χωριά να μείνουν διασφαλίζοντας τουλάχιστον την τροφή από το αυγό και το γάλα και τα χόρτα του χωριού. Ενώ λοιπόν αυτοί που λέγαμε μέχρι σήμερα οικονομικοί αλλοδαποί μετανάστες και τους λυπόμασταν με 20ωρη δουλειά μπόρεσαν σχετικά να βελτιώσουν την θέση τους ενώ Έλληνες αντίστοιχοι ξεφυτρώνουν και χρεοκοπούν. Η άλλη πλευρά του ίδιου νομίσματος είναι η κυριολεκτική υποδούλωση ανθρώπων σε εταιρίες και αφεντικά που έχοντας τους εξασφαλίσει στοιχειώδης διαβίωση της οικογένειας τους έχουν του χεριού τους για ότι θέλουν και για όσο θέλουν.
Ξέρω το σημερινό άρθρο είναι με μελανά χρώματα και ίσως σας χάλασε την διάθεση (εμένα ήδη μου χάλασε που τα γράφω) αλλά νομίζω ότι υπάρχει λύση. Η λύση είναι η συνειδητοποίηση του προβλήματος όπως γράφουν πολλοί μελετητές όπως (Mezirow). Και το πρόβλημα δε είναι άλλο από αυτό που έχω γράψει στην πρώτη γραμμή του άρθρου μου «έχουμε εγκλωβιστεί». Έχουμε εγκλωβιστεί σε μια πλαστή ευτυχία με ψεύτικες ανάγκες τρέχοντας να καλύψουμε καταναλωτικές υποχρεώσεις που θεωρούμε απαραίτητες. Η συνειδητοποίηση αυτής της κατάστασης μπορεί να γίνει πριν αναγκαστούμε να φτάσουμε στο πάτο. Ο Freire έγραφε όλοι εμείς ως καταπιεζόμενοι (από την δομή της κοινωνίας που φτιάξαμε) μη περιμένουμε από τους καταπιεστές μας να μας λυτρώσουν, αυτοί έχουν κάθε λόγο να συντηρήσουν αυτήν την κατάσταση και εάν βρεθούν κάποιοι που φιλότιμα κάνουν κάτι για το καλό μας αυτό είναι πολύ λίγο και με ελεημοσύνη δε σωζόμαστε.
Η λύσεις είναι δύο. Η επανάσταση που ιστορικά είδαμε ότι λειτούργησε και αναδιανέμει τον πλούτο (για αρκετό χρονικό διάστημα) αλλά όχι και την λογική που οδηγεί σε αυτήν την κατάσταση απόδειξη ότι εκεί που έγιναν επαναστάσεις αργά ή γρήγορα επέστρεψαν στα ίδια.
Η πραγματική λύση είναι η εκπαίδευση και η συνειδητοποίηση των καταπιεζομένων (από το σύστημα). Μόνοι μας διώχνουμε κάθε καταναλωτική συνήθεια και επιστρέφουμε σε μια χριστιανική ζωή (ως τρόπος ζωής αλλά και ως φιλοσοφία). Δε χρειαζόμαστε αυτοκίνητα, κινητά, καθημερινή τροφή με κρέας και πάρα πολλά που σήμερα τα θεωρούμε απαραίτητα και νιώθουμε δυστυχισμένοι όταν δε τα έχουμε. Μια τέτοια ζωή μας λυτρώνει και μας κάνει αληθινά ευτυχισμένους ενώ ως δια μαγείας λύνει αυτόματος πολλά από τα δευτερεύοντα προβλήματα (όπως τα θεωρώ εγώ) πχ περιβάλλοντος.
Πριν λοιπόν αναγκαστούμε σε μια μίζερη ζωή από τον δικαστικό επιμελητή σταματάμε εδώ και τώρα, συνειδητοποιούμε την κατάσταση μας, αλλάζουμε πορεία κατά 180 μοίρες και ξεκινούμε από την αρχή. Δεν είναι πισωγύρισμα αλλά επιστροφή στην πραγματική ζωή.
Η οικονομική λοιπόν διολίσθηση θα οδηγήσει σε μια έντονα ταξική κοινωνία και ενώ η σύγχρονη Ελλάδα περηφανεύονταν ότι είχε καταλύσει τους διαχωρισμούς φτωχοί πλούσιοι τώρα αυτό όλο και πιο πολύ είναι φανερό. Άρχισαν κιόλας ένα είδος εσωτερικής οικονομικής μετανάστευσης όπου άνθρωποι που δεν έχουν τίποτα αναγκάζονται να πηγαίνουν σε μικρά χωριά να μείνουν διασφαλίζοντας τουλάχιστον την τροφή από το αυγό και το γάλα και τα χόρτα του χωριού. Ενώ λοιπόν αυτοί που λέγαμε μέχρι σήμερα οικονομικοί αλλοδαποί μετανάστες και τους λυπόμασταν με 20ωρη δουλειά μπόρεσαν σχετικά να βελτιώσουν την θέση τους ενώ Έλληνες αντίστοιχοι ξεφυτρώνουν και χρεοκοπούν. Η άλλη πλευρά του ίδιου νομίσματος είναι η κυριολεκτική υποδούλωση ανθρώπων σε εταιρίες και αφεντικά που έχοντας τους εξασφαλίσει στοιχειώδης διαβίωση της οικογένειας τους έχουν του χεριού τους για ότι θέλουν και για όσο θέλουν.
Ξέρω το σημερινό άρθρο είναι με μελανά χρώματα και ίσως σας χάλασε την διάθεση (εμένα ήδη μου χάλασε που τα γράφω) αλλά νομίζω ότι υπάρχει λύση. Η λύση είναι η συνειδητοποίηση του προβλήματος όπως γράφουν πολλοί μελετητές όπως (Mezirow). Και το πρόβλημα δε είναι άλλο από αυτό που έχω γράψει στην πρώτη γραμμή του άρθρου μου «έχουμε εγκλωβιστεί». Έχουμε εγκλωβιστεί σε μια πλαστή ευτυχία με ψεύτικες ανάγκες τρέχοντας να καλύψουμε καταναλωτικές υποχρεώσεις που θεωρούμε απαραίτητες. Η συνειδητοποίηση αυτής της κατάστασης μπορεί να γίνει πριν αναγκαστούμε να φτάσουμε στο πάτο. Ο Freire έγραφε όλοι εμείς ως καταπιεζόμενοι (από την δομή της κοινωνίας που φτιάξαμε) μη περιμένουμε από τους καταπιεστές μας να μας λυτρώσουν, αυτοί έχουν κάθε λόγο να συντηρήσουν αυτήν την κατάσταση και εάν βρεθούν κάποιοι που φιλότιμα κάνουν κάτι για το καλό μας αυτό είναι πολύ λίγο και με ελεημοσύνη δε σωζόμαστε.
Η λύσεις είναι δύο. Η επανάσταση που ιστορικά είδαμε ότι λειτούργησε και αναδιανέμει τον πλούτο (για αρκετό χρονικό διάστημα) αλλά όχι και την λογική που οδηγεί σε αυτήν την κατάσταση απόδειξη ότι εκεί που έγιναν επαναστάσεις αργά ή γρήγορα επέστρεψαν στα ίδια.
Η πραγματική λύση είναι η εκπαίδευση και η συνειδητοποίηση των καταπιεζομένων (από το σύστημα). Μόνοι μας διώχνουμε κάθε καταναλωτική συνήθεια και επιστρέφουμε σε μια χριστιανική ζωή (ως τρόπος ζωής αλλά και ως φιλοσοφία). Δε χρειαζόμαστε αυτοκίνητα, κινητά, καθημερινή τροφή με κρέας και πάρα πολλά που σήμερα τα θεωρούμε απαραίτητα και νιώθουμε δυστυχισμένοι όταν δε τα έχουμε. Μια τέτοια ζωή μας λυτρώνει και μας κάνει αληθινά ευτυχισμένους ενώ ως δια μαγείας λύνει αυτόματος πολλά από τα δευτερεύοντα προβλήματα (όπως τα θεωρώ εγώ) πχ περιβάλλοντος.
Πριν λοιπόν αναγκαστούμε σε μια μίζερη ζωή από τον δικαστικό επιμελητή σταματάμε εδώ και τώρα, συνειδητοποιούμε την κατάσταση μας, αλλάζουμε πορεία κατά 180 μοίρες και ξεκινούμε από την αρχή. Δεν είναι πισωγύρισμα αλλά επιστροφή στην πραγματική ζωή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου