Είναι Κυριακή και από τα ξημερώματα έχει γίνει διακοπή ρεύματος και είναι εντυπωσιακό πως σταματάνε πολλές από τις καθημερινές δραστηριότητες από την έλλειψη ρεύματος। Τα πόδια του πολιτισμού μας φαίνεται είναι πολύ εύθραυστα αλλά γι αυτό το θέμα λέω να ασχοληθώ σε άλλο άρθρο μου.
Σήμερα θέλω να γράψω για το ενεργειακό πρόβλημα που γίνεται πιο έντονο και εμφανές στης μέση μιας οικονομικής κρίσης αλλά ειδικότερα για το νησί μας που είναι πιο οξύ λόγω της αποκλειστική μας εξάρτησης από το πετρέλαιο. Για όσο μου επιτρέψει η μπαταρία του φορητού μου λόγο της διακοπής που σας έλεγα.
Έτσι η κατάσταση στο νησί μας είναι μπροστά σε αδιέξοδο. Δηλαδή εξαρτόμαστε από ένα εργοστάσιο που λειτουργεί με πετρέλαιο αποκλειστικά και λόγο της ενιαίας τιμολογιακής πολιτικής της ΔΕΗ η υπόλοιπη Ελλάδα που «καίει» τύρφη πληρώνει την ακριβή ενέργεια των νησιών. Πιστεύω τώρα να καταλαβαίνεται τι θα γίνει όταν η ΔΕΗ αλλάξει πολιτική ή ιδιωτικοποιηθεί ή όταν γίνει και η ενέργεια διαπραγματεύσιμη με τους κανόνες της ελεύθερης αγοράς. Ενώ λοιπόν αυτό είναι το πιο κρίσιμο θέμα εμείς ασχολούμαστε να άσχετα και αντίθετης κατεύθυνσης θέματα, δηλαδή αντί να δούμε πως θα απεξαρτητοποιηθούμε από το πετρέλαιο συζητάμε ατέρμονα που θα μεταφέρουμε το πετρελαιοκίνητο εργοστάσιο της ΔΕΗ. Σα να είμαστε σε ένα λάκκο εγκλωβισμένοι και αντί να προσπαθούμε να βγούμε από εκεί εμείς συζητούμε την χωροθέτηση μας στο λάκκο. Πριν λοιπόν έρθουν τα χειρότερα είναι καιρός να προτείνουμε και λύσεις. Βέβαια εγώ πιστεύω ότι το πρόβλημα θα το αντιμετωπίσουμε μόνο αν έρθει το μαχαίρι στο κόκαλο και τότε θα υιοθετήσουμε της εύκολες λύσεις όπως το υποβρύχιο καλώδιο από την Τουρκία (που δεν είναι κακή λύση απλά τώρα ούτε που θέλουμε να το σκεφτούμε) ή να φτιαχτεί πυρηνικό εργοστάσιο που είναι κακό.
Η δύσκολη λύση (που συνήθως είναι και η καλύτερη) είναι η στροφή μας σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Θα μου πείτε μας λες κάτι καινούριο αυτό το ξέρουμε πολύ καιρό. Σας λέω κάτι καινούριο γιατί θα προτείνω συγκεκριμένες λύσεις στα προβλήματα των ήπιων μορφών ενέργειας στο νησί μας. Έτσι εγώ εντοπίζω τα προβλήματα σε τρεις κατηγορίες. Η πρώτη έχει σχέση με την γραφειοκρατία των αδειοδοτήσεων, η δεύτερη κατηγορία είναι οικονομική αφού είναι επένδυση έντασης κεφαλαίου και το προϊόν που παράγει προσπαθεί η ΔΕΗ να το κρατάει φτηνό στα πλαίσια μιας κακής εννοούμενης κοινωνικής πολιτικής. Τέλος η τρίτη κατηγορία σχετίζεται με την πρώτη κατηγορία είναι ο περιορισμός της ισχύος που μπορεί να εγκατασταθεί αφού το ηλεκτρικό ρεύμα δεν μπορεί να αποθηκευτεί και η ΔΕΗ πρέπει να αντιμετωπίσει τις αιχμές ζήτησης ενέργειας ακόμα και στα πιο καλοσχεδιασμένα συστήματα με θερμική ενέργεια.
Να λοιπόν η δική μου πρόταση στα παραπάνω. Στην πρώτη κατηγορία η λύση είναι η γρήγορη εύκολη και επιδοτούμενη αδειοδότηση εγκαταστάσεων ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και ο οικονομικός εξαναγκασμός των νοικοκυριών υιοθέτησης της. Δηλαδή διπλασιασμός των τιμολογίων της ΔΕΗ και από τα χρήματα που θα μαζευτούν έτσι να επιδοτηθούν γενναία τα νοικοκυριά να βάλουν ηλιακά στοιχεία, ανεμογεννήτριες κλπ με αυτό τον τρόπο λύνονται και τα προβλήματα της δεύτερης κατηγορίας και μάλιστα με όφελος προς όλους τους πολίτες και όχι μόνο σε μερικούς μεγάλους επενδυτές. Πάντως με τα παραπάνω όντως λύνονται τα προβλήματα της πρώτης και δεύτερης κατηγορίας αλλά τι γίνεται για την σημαντικότερη κατηγορία προβλημάτων που σχετίζονται με το ότι η ηλεκτρική ενέργεια ούτε παράγεται από ήπιες μορφές με προγραμματισμό και να μπορεί να συγχρονιστεί με την ζήτηση και ούτε αποθηκεύεται. Την ριζοσπαστική μου όμως πρόταση μου σε αυτό το θέμα θα το αναπτύξω σε αμέσως επόμενο άρθρο αφού ήδη ο φορητός μου έβγαλε μήνυμα χαμηλής μπαταρίας και το ρεύμα δεν ήρθε ακόμα. Διάβασε το επόμενο άρθρο αξίζει το κόπο.
Σήμερα θέλω να γράψω για το ενεργειακό πρόβλημα που γίνεται πιο έντονο και εμφανές στης μέση μιας οικονομικής κρίσης αλλά ειδικότερα για το νησί μας που είναι πιο οξύ λόγω της αποκλειστική μας εξάρτησης από το πετρέλαιο. Για όσο μου επιτρέψει η μπαταρία του φορητού μου λόγο της διακοπής που σας έλεγα.
Έτσι η κατάσταση στο νησί μας είναι μπροστά σε αδιέξοδο. Δηλαδή εξαρτόμαστε από ένα εργοστάσιο που λειτουργεί με πετρέλαιο αποκλειστικά και λόγο της ενιαίας τιμολογιακής πολιτικής της ΔΕΗ η υπόλοιπη Ελλάδα που «καίει» τύρφη πληρώνει την ακριβή ενέργεια των νησιών. Πιστεύω τώρα να καταλαβαίνεται τι θα γίνει όταν η ΔΕΗ αλλάξει πολιτική ή ιδιωτικοποιηθεί ή όταν γίνει και η ενέργεια διαπραγματεύσιμη με τους κανόνες της ελεύθερης αγοράς. Ενώ λοιπόν αυτό είναι το πιο κρίσιμο θέμα εμείς ασχολούμαστε να άσχετα και αντίθετης κατεύθυνσης θέματα, δηλαδή αντί να δούμε πως θα απεξαρτητοποιηθούμε από το πετρέλαιο συζητάμε ατέρμονα που θα μεταφέρουμε το πετρελαιοκίνητο εργοστάσιο της ΔΕΗ. Σα να είμαστε σε ένα λάκκο εγκλωβισμένοι και αντί να προσπαθούμε να βγούμε από εκεί εμείς συζητούμε την χωροθέτηση μας στο λάκκο. Πριν λοιπόν έρθουν τα χειρότερα είναι καιρός να προτείνουμε και λύσεις. Βέβαια εγώ πιστεύω ότι το πρόβλημα θα το αντιμετωπίσουμε μόνο αν έρθει το μαχαίρι στο κόκαλο και τότε θα υιοθετήσουμε της εύκολες λύσεις όπως το υποβρύχιο καλώδιο από την Τουρκία (που δεν είναι κακή λύση απλά τώρα ούτε που θέλουμε να το σκεφτούμε) ή να φτιαχτεί πυρηνικό εργοστάσιο που είναι κακό.
Η δύσκολη λύση (που συνήθως είναι και η καλύτερη) είναι η στροφή μας σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Θα μου πείτε μας λες κάτι καινούριο αυτό το ξέρουμε πολύ καιρό. Σας λέω κάτι καινούριο γιατί θα προτείνω συγκεκριμένες λύσεις στα προβλήματα των ήπιων μορφών ενέργειας στο νησί μας. Έτσι εγώ εντοπίζω τα προβλήματα σε τρεις κατηγορίες. Η πρώτη έχει σχέση με την γραφειοκρατία των αδειοδοτήσεων, η δεύτερη κατηγορία είναι οικονομική αφού είναι επένδυση έντασης κεφαλαίου και το προϊόν που παράγει προσπαθεί η ΔΕΗ να το κρατάει φτηνό στα πλαίσια μιας κακής εννοούμενης κοινωνικής πολιτικής. Τέλος η τρίτη κατηγορία σχετίζεται με την πρώτη κατηγορία είναι ο περιορισμός της ισχύος που μπορεί να εγκατασταθεί αφού το ηλεκτρικό ρεύμα δεν μπορεί να αποθηκευτεί και η ΔΕΗ πρέπει να αντιμετωπίσει τις αιχμές ζήτησης ενέργειας ακόμα και στα πιο καλοσχεδιασμένα συστήματα με θερμική ενέργεια.
Να λοιπόν η δική μου πρόταση στα παραπάνω. Στην πρώτη κατηγορία η λύση είναι η γρήγορη εύκολη και επιδοτούμενη αδειοδότηση εγκαταστάσεων ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και ο οικονομικός εξαναγκασμός των νοικοκυριών υιοθέτησης της. Δηλαδή διπλασιασμός των τιμολογίων της ΔΕΗ και από τα χρήματα που θα μαζευτούν έτσι να επιδοτηθούν γενναία τα νοικοκυριά να βάλουν ηλιακά στοιχεία, ανεμογεννήτριες κλπ με αυτό τον τρόπο λύνονται και τα προβλήματα της δεύτερης κατηγορίας και μάλιστα με όφελος προς όλους τους πολίτες και όχι μόνο σε μερικούς μεγάλους επενδυτές. Πάντως με τα παραπάνω όντως λύνονται τα προβλήματα της πρώτης και δεύτερης κατηγορίας αλλά τι γίνεται για την σημαντικότερη κατηγορία προβλημάτων που σχετίζονται με το ότι η ηλεκτρική ενέργεια ούτε παράγεται από ήπιες μορφές με προγραμματισμό και να μπορεί να συγχρονιστεί με την ζήτηση και ούτε αποθηκεύεται. Την ριζοσπαστική μου όμως πρόταση μου σε αυτό το θέμα θα το αναπτύξω σε αμέσως επόμενο άρθρο αφού ήδη ο φορητός μου έβγαλε μήνυμα χαμηλής μπαταρίας και το ρεύμα δεν ήρθε ακόμα. Διάβασε το επόμενο άρθρο αξίζει το κόπο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου