Όπως είχα υποσχεθεί σήμερα θα μιλήσω για την οικονομική κρίση και πως βλέπω εγώ τα πράγματα παρόλο που δεν είμαι οικονομολόγος. Η κρίση που μας βομβαρδίζει η τηλεόραση το τελευταίο καιρό νομίζω ότι ήταν προβλέψιμη δηλαδή όλα τα σημάδια του καιρού δείχνανε το τι θα ακολουθήσει απλά εμείς όλοι που μας βολεύει αυτή η κατάσταση δε θέλαμε να το συνειδητοποιήσουμε. Η κρίση λοιπόν δεν είναι οικονομική απλά πιστεύω ότι οικονομικά είναι το πρώτο αντίκτυπο και αν δεν αλλάξουμε σύντομα θα φανούν και σε άλλους τομείς.
Για να καταλάβουμε όμως τα πραγματικά αίτια της κρίσης αρχικά πρέπει να αποσαφηνίσουμε ορισμένους μύθους που συντηρούνται το τελευταίο καιρό:
· Μύθος πρώτος η κρίση είναι εισαγόμενη. Όχι η κρίση δεν είναι εισαγώγιμη αλλά εμείς εδώ είμαστε υπεύθυνοι για τον τρόπο ζωής που μας οδήγησε σε αυτήν την κατάσταση. Βέβαια ο τρόπος ζωής αυτός είναι εισαγόμενος και άκριτα μιμηθήκαμε τον δυτικό τρόπο ζωής χωρίς αντιστάσεις.
· Η κρίση αφορά μόνο τα χρηματιστήρια και τις τράπεζες. Μύθος γιατί οι χρηματιστές και οι τραπεζίτες ξέρουν τρόπους να αμύνονται και η πραγματική κρίση αφορά τον απλό κόσμο που πάντα εκείνος πληρώνει κάθε ζημιά.
· Η κρίση είναι ελεγχόμενη και ότι να γίνει η κυβέρνηση θα λάβει τα κατάλληλα μέτρα για να μας προστατεύσει. Αυτός ίσως είναι ο πιο επικίνδυνος μύθος αφού μας κάνει να κοιμούμαστε χωρίς να κάνουμε τίποτα. Ο μόνος που μπορεί να κάνει κάτι για την κρίση είναι μόνο αυτός που έχει πληγεί από την κρίση γιατί οι υπόλοιποι θα προσπαθήσουν να εκμεταλλευτούν την κατάσταση προς όφελος τους. Άλλωστε ο Freire το είχε πει πολύ καιρό πριν. Μη περιμένει ο καταπιεσμένος να σωθεί από τον καταπιεστή του το πολύ πολύ από αυτούς να περιμένει ελεημοσύνη.
Από αυτά που έγραψα είναι πλέον φανερό ότι η κρίση είμαστε εμείς, ο τρόπος ζωής μας με φιλοσοφία της κατανάλωσης χωρίς να παράγουμε, που μετατρέπουμε τον δανεισμό σε εισόδημα, που δεν βάζουμε καθόλου νερό στο κρασί μας στις ανέσεις και στην πολυτέλεια. Η κρίση είναι σοβαρή και θα γίνει χειρότερη εάν δεν αλλάξουμε εμείς οι ίδιοι γιατί η κρίση είναι κρίση πολιτισμού με στροφή στο εφήμερο και στο ανούσιο σε βάρος των άλλων.
Η λύση όπως είπα στα χέρια του καθενός και αφού η κατάσταση είναι σοβαρές χρειάζεται και σοβαρή αντίδραση της μορφής του ατομικού ακτιβισμού. Όπως περιορισμό κάθε εξόδου σε σημείο τσιγκουνιάς. Η λύση είναι η αλλαγή της ζωής μας σε φυσικό ανθρώπινο απέριττο τρόπο αλλά αυτά τα έχω γράψει και σε προηγούμενο άρθρο μου οπότε σας παραπέμπω εκεί.
Άλλαγή πλεύσης
Για να καταλάβουμε όμως τα πραγματικά αίτια της κρίσης αρχικά πρέπει να αποσαφηνίσουμε ορισμένους μύθους που συντηρούνται το τελευταίο καιρό:
· Μύθος πρώτος η κρίση είναι εισαγόμενη. Όχι η κρίση δεν είναι εισαγώγιμη αλλά εμείς εδώ είμαστε υπεύθυνοι για τον τρόπο ζωής που μας οδήγησε σε αυτήν την κατάσταση. Βέβαια ο τρόπος ζωής αυτός είναι εισαγόμενος και άκριτα μιμηθήκαμε τον δυτικό τρόπο ζωής χωρίς αντιστάσεις.
· Η κρίση αφορά μόνο τα χρηματιστήρια και τις τράπεζες. Μύθος γιατί οι χρηματιστές και οι τραπεζίτες ξέρουν τρόπους να αμύνονται και η πραγματική κρίση αφορά τον απλό κόσμο που πάντα εκείνος πληρώνει κάθε ζημιά.
· Η κρίση είναι ελεγχόμενη και ότι να γίνει η κυβέρνηση θα λάβει τα κατάλληλα μέτρα για να μας προστατεύσει. Αυτός ίσως είναι ο πιο επικίνδυνος μύθος αφού μας κάνει να κοιμούμαστε χωρίς να κάνουμε τίποτα. Ο μόνος που μπορεί να κάνει κάτι για την κρίση είναι μόνο αυτός που έχει πληγεί από την κρίση γιατί οι υπόλοιποι θα προσπαθήσουν να εκμεταλλευτούν την κατάσταση προς όφελος τους. Άλλωστε ο Freire το είχε πει πολύ καιρό πριν. Μη περιμένει ο καταπιεσμένος να σωθεί από τον καταπιεστή του το πολύ πολύ από αυτούς να περιμένει ελεημοσύνη.
Από αυτά που έγραψα είναι πλέον φανερό ότι η κρίση είμαστε εμείς, ο τρόπος ζωής μας με φιλοσοφία της κατανάλωσης χωρίς να παράγουμε, που μετατρέπουμε τον δανεισμό σε εισόδημα, που δεν βάζουμε καθόλου νερό στο κρασί μας στις ανέσεις και στην πολυτέλεια. Η κρίση είναι σοβαρή και θα γίνει χειρότερη εάν δεν αλλάξουμε εμείς οι ίδιοι γιατί η κρίση είναι κρίση πολιτισμού με στροφή στο εφήμερο και στο ανούσιο σε βάρος των άλλων.
Η λύση όπως είπα στα χέρια του καθενός και αφού η κατάσταση είναι σοβαρές χρειάζεται και σοβαρή αντίδραση της μορφής του ατομικού ακτιβισμού. Όπως περιορισμό κάθε εξόδου σε σημείο τσιγκουνιάς. Η λύση είναι η αλλαγή της ζωής μας σε φυσικό ανθρώπινο απέριττο τρόπο αλλά αυτά τα έχω γράψει και σε προηγούμενο άρθρο μου οπότε σας παραπέμπω εκεί.
Άλλαγή πλεύσης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου